Slonecznik (Podaza Za Sloncem)

Powieki przymykam a oczy jak klej
Drewnem tekowym barwione
Dotykam na oślep sukienki jej
Tej części po drugiej stronie
W ustach landrynki a w głowie tlen
Jaszczurką są moje dłonie
Wślizgują się niczym przyjemny sen
Jak nitka zszywają skronie

A czasem kiedy noc się dłuży
W beznadziejności kałuży
Papieros znużonym tonem
To dźwięk wydany klaksonem

Porannej kawy filiżanką jest
Najlepszym pokazem sezonu
Wypełniam ostatni w życiu test
To klucz do jej zamka sezamu
Jestem kiperem a ciało jej to
Festiwal wykwintnej kuchni
Pierwszy dzień resztę życia wlewam do
Szklanki wypełniając jej pustki
Pod semaforem swoim kucam dziś
Czekając na lepsze zdrowie
Rozbrajam noce I dnia zawiść
Moje plany są ciągle w budowie
Ale w końcu musi nadejść sens
I ten dzień I jego dźwięk jak biblia
Koszmary zdejmą z moich rzęs
Skończy się moja perfidia

A czasem kiedy noc się dłuży
W beznadziejności kałuży
Papieros znużonym tonem
Jak dźwięk wydany klaksonem

Przypomina mi kwiat słonecznika
Przy którym się w uśmiechu znika
Który zawsze wędruje za słońcem
Po horyzont zwany świata końcem
I chociaż tekst brzmi infantylnie
To podaję go szczerze dożylnie
Ja jestem słonecznikiem na łące
Ona słonecznika słońcem