ม่านไทรย้อย

ลืมลืมหมดแล้วหรือไร
แสงจันทร์ที่เคยเป็นใจ
หลบบังร่มไทรย้อยกิ่ง
กระซิบรำพัน
แฝงจันทร์เคยแอบเอนอิง
หนาวลมแนบอกเธอผิง
สุขซึ้งใจจริงหาใดปาน

ลืมลืมหมดแล้วน้ำคำ
ซึ้งจำติดรอยใจพิมพ์
เคยชิมว่าเป็นน้ำตาล
ยังหวานตรึงใจ
รสใดจะเปรียบประมาณ
แท้จริงลมปากเธอหวาน
หลอกฉันมานานร้อยหมื่นอย่าง

กิ่งไทรย้อยร้อยรักไว้
ลมไหวไทรเอน
ใจเต้นคล้ายลาง
แอบอกชู้ชูกิ่งพลาง
ไทรเจ้ากางใบบัง
งามเหมือนดังม่านทอง

ลืมลืมหมดแล้วสายลม
แม้ไทรที่เคยชื่นชม
รื่นรมย์แทนเรือนหอห้อง
ไทรเอ๋ยเคยเอน
พักเป็นแดนสุขเคียงครอง
เย้ายวนกันอยู่เพียงสอง
ขาดรักไทรมองหมองวิญญา

กิ่งไทรย้อยร้อยรักไว้
ลมไหวไทรเอน
ใจเต้นคล้ายลาง
แอบอกชู้ชูกิ่งพลาง
ไทรเจ้ากางใบบัง
งามเหมือนดังม่านทอง

ลืมลืมหมดแล้วสายลม
แม้ไทรที่เคยชื่นชม
รื่นรมย์แทนเรือนหอห้อง
ไทรเอ๋ยเคยเอน
พักเป็นแดนสุขเคียงครอง
เย้ายวนกันอยู่เพียงสอง
ขาดรักไทรมองหมองวิญญา