นกขมิ้น

ค่ำคืนฉันยืนอยู่เดียวดาย
เหลียวมองรอบกาย
มิวายจะหวาดกลัว
มองนภามืดมัวสลัวเย็นย่ำ
ค่ำคืนเอ๋ย ฮือ

ยามนภาคล้ำไปใกล้ค่ำ
ยินเสียงร่ำคำบอกเจ้าช่อดอกไม้เอ๋ย
เจ้าดอกขจรนกขมิ้นเหลืองอ่อน
ค่ำแล้วจะนอนไหนเอยเล่านกเอย

อกฉันทุกวันเฝ้าอาวรณ์
เหมือนคนพเนจร ฉันนอนไม่หลับเลย
หนาวพระพายพัดเชย
อกเอ๋ยหนาวสั่นสุดบั่นทอน ฮือ

ยามนี้เราหลงทางกลางค่ำ
ยินเสียงร่ำคำบอกเจ้าช่อไม้ดอกเอ๋ย
เจ้าดอกขจร
ฉันร่อนเร่พเนจรไม่รู้จะนอนไหนเอย
เอ๋ยโอ้หัวอกเอย

บ้านใดหรือใครจะเอ็นดู
รับรองอุ้มชูเลี้ยงดูให้หลับนอน
นกขมิ้นเหลืองอ่อน
ค่ำไหนนอนนั่นอกฉันหมอง ฮือ

ทนระกำช้ำใจยามค่ำ
ยินเสียงร่ำน้ำตกโอ้หัวอกเอ๋ย
โอ้อกอาวรณ์ฉันไร้คู่ร่วมคอน
ต้องฝืนนอนหนาวเอยเอ๋ยเอ้อหัวอกเอย

เมื่อมองหมายปองก็แลเห็น
หวิวในใจเต้นเหมือนเป็นเพียงแต่มอง
เหมือนพบรังจะครอง
แต่หมองเกรงที่หวั่นจะมีเจ้าของ ฮือ

ฟังสำเนียงเสียงเพลงครวญคร่ำ
ใครหนอร่ำคำบอกเจ้าช่อดอกไม้เอ๋ย
เจ้าดอกขจรนกขมิ้นเหลืองอ่อน
ค่ำนี้จะนอนไหนเอยนอนที่นี่เอย