กล่อมนางนอน

นอนเสียทีคนรักพี่จริงใจ
เมื่อวันใหม่จะได้ร่วมแรงแข็งขัน
นอนหนุนตักสายรักสายสัมพันธ์
สู้มาด้วยกันลำบากยากจน
เหนื่อยขาพี่ไม่ผลัก รักอย่าฉงน
หนุนตักชายจนแต่ก็ทนเพื่องาน

จงฟังบ้างผู่สบบางบางพี่เว้าฮู้สัตย์ซื่อ
จับมือแน่นแน่นแทนนี้วฮักหลาย
เว้าเรื่องอ้ายคันแม่นใครพาล
สิหาญตายแทนแผ่คีงปกป้อง
นอนสาน้องภัยพาลบ่ผ่าน
หานิทานเรื่องเขามาเว้าสู่ฟัง

เมื่อครั้งองค์พระรามเดินตามจากพารา
ติดตามนางสีดาในดงป่าทรมาน
หนังสือที่เคยเรียนรามเกียติ์รที่กล่าวขาน
รักแท้ใคร่ทนทานจนพบพานกันสมใจ

แต่ก่อนนั้นต้นขามดูสวยงามมีใบใหญ่
พระรามพักกลางไพรใต้ร่มไม้ต้นนั้นเลย
สีดาสุดที่รักนอนหนุนตักจนนั่งเฉย
ราตรีจนล่วงเลยเห็นฟ้าสางสว่างมา

รักมากจนลูบผมเห็นนางตรมยิ่งสงสาร
เห็นว่านอนนานนานจะปลุกนางช่างเกรงใจ
จึงแผงศรยิงขึ้นฟ้าบนเมฆามีเมฆไหล
เป็นฝนลงทันใดตกผ่าใบมะขามจุน

เป็นคราวพู่นใบขามเซาใหญ่
เหลือใบน้อยน้อยเดี๋ยวนี้ต่อมา
เซื่อบ่หล้าอ้ายนิว่านิทานเซื่อบ่หล้าอ้ายนิว่านิทาน
ฮักเจ้าองค์รามฮักสีดาน้อย
ความหนาวจ้อยเดิกมาสุดข่ม
พี่สิคือผ้าตุ้มให้นอนได้อุ่นกาย

นอนนอนนอน น้องเอ๋ยอย่าได้อาวรณ์
อย่าออดอ้อน อย่างอนให้มีปัญหา
สู้เถิดน้อง พระพรมท่านสร้างเรามา
คู่บุญนำพาชาติหน้าก็ไม่ห่างกัน

สวรรค์มันมีในที่หัวใจข้อยให้เจ้าทังคู่
บุญค้ำบุญซูบุญบ่คาดได้
คงได้ฮ่วมคันเน
ฮักเจ้าเด่จั่งแม่นแพงเจ้าหลาย
นอนซำบายหลับตาสาน้อง
อย่าหมองหัวใจถ่ามีอ้าย