แม่ค้าตาคม

พี่พบเนื้อนวลมานั่งเรือด่วนสายบ้านแพน
เราต่างรักกันเหมือนแฟน
เมื่อเรือด่วนแล่นถึงเมืองปทุม
เรือด่วนวิ่งไปเหมือนหัวใจพี่ตกหลุม
พี่หลงรักแม่เนื้อนุ่ม
แม่ค้าสาวชาวบ้านแพน

ไม่เห็นเนื้อนวลพี่นั่งคร่ำครวญใจหมุนเวียน
คอยดักน้องที่ท่าเตียน
ทุกเที่ยวเรือเปลี่ยนไม่เห็นหน้าแฟน
เรือด่วนกลับไปเหมือนหัวใจพี่ปวดแสน
ไม่พบหน้าแม่เนื้อแน่น
แม่ค้าบ้านแพนสาวในตาคม

เจ้ามองมองหาแม่ค้าหน้านวล
ทุกเที่ยวเรือด่วนไม่เห็นนวลน้องพี่หมองตรม
เคยเห็นแม่ค้าตาคม
มาซื้อลำใยเงาะส้มอีกทั้งขนมไปขายเสมอ

แม่ค้าหน้านวลเคยนั่งเรือด่วนสายบ้านแพน
ไยหลบหน้าตาหนีแฟน
เมื่อเรือด่วนแล่นคิดถึงแต่เธอ
เคยฝากจดหมายนายท้ายเรือให้เสมอ
พี่หลงคอยคอยน้องเก้อ
เฝ้าหลงคอยเธอท่าเตียนทุกวัน

แม่ค้าหน้านวลเคยนั่งเรือด่วนสายบ้านแพน
ไยหลบหน้าตาหนีแฟน
เมื่อเรือด่วนแล่นคิดถึงแต่เธอ
เคยฝากจดหมายนายท้ายเรือให้เสมอ
พี่หลงคอยคอยน้องเก้อ
เฝ้าหลงคอยเธอท่าเตียนทุกวัน