ทุ่งร้างนางลืม
สายัณห์ สัญญา
หนาวลมโบราณเขาให้ห่มผ้า หนาวฟ้าเขาว่าให้ผิงไฟ หนาวผู้หญิงก็ต้องอิงผู้ใหญ่ ถ้าแม้นหนาวใจจะหาใครนอนกอด หนาวลมพัดเตือนเมื่อเดือนยี่ เศรษฐีเขามีคนพร่ำพรอด จนอย่างฉันไร้ทองหมั้นสินสอด คงไม่ได้กอดเอวกิ่วกิ่วแม่นิ้วลำเทียน รักหน้ามนกลัวคนจะดูหมิ่น ด้อยเหมือนก้อนดิน ทนกินน้ำพริกผักเสี้ยน ค่าตัวแม่สาวซื้อข้าวได้ตั้งร้อยเกวียน พี่จนกระเป๋าเตียน ข้าวสักเกวียนไม่มีติดยุ้ง หนาวใจจะหาใครเขาช่วย คนสวยเธอชอบ แต่หนุ่มเมืองกรุง หนาวจนสะท้าน สงสารเจ้าหนุ่มบ้านทุ่ง สุมไฟไล่ยุงไม่มีสาวพรอดต้องกอดกับควาย รักหน้ามนกลัวคนจะดูหมิ่น ด้อยเหมือนก้อนดิน ทนกินน้ำพริกผักเสี้ยน ค่าตัวแม่สาวซื้อข้าวได้ตั้งร้อยเกวียน พี่จนกระเป๋าเตียน ข้าวสักเกวียนไม่มีติดยุ้ง หนาวใจจะหาใครเขาช่วย คนสวยเธอชอบ แต่หนุ่มเมืองกรุง หนาวจนสะท้าน สงสารเจ้าหนุ่มบ้านทุ่ง สุมไฟไล่ยุงไม่มีสาวพรอดต้องกอดกับควาย