นิราศนุช

ดวงฤดีพี่แสนตรมระทมเศร้า เงียบเหงาหงอย
ยามราตรีพี่หลงคอย คอยเจ้าเฝ้าฝันหา
น้องอยู่ไหนไม่เห็นหน้าหรือว่าอนงค์หลงเพลินวิมาน
หรือใครซ่อนน้องไว้ไกลบ้าน พี่ซานเที่ยวมองหาน้องเนื้อนวล

ดวงฤทัยพี่ทุกข์ตรมระบมเศร้าเฝ้าโหยหวน
ดวงกมลพี่ร้องครวญ ครวญเพรียกเรียกโฉมศรี
ด้นดั้นหาน้องพี่ ไม่มีสร่างซานิทราไม่ลง
ถามมวลแมกไม้ในไพรพงแม้พบอนงค์ช่วยกระซิบมาบ้าง

พี่ค้นอนงค์เสียทั่วทิศา
ตามหาแก้วตาจนทั่วทุกทาง
จนแสงรำไรฟ้าใกล้จะสาง
ไม่พบน้องนางพี่เศร้าฤดี
ถามดาวทั่วฟ้านภาทุกที่
ไม่มีร่างน้องหมองดวงฤทัย

มองเห็นดวงดาววับวาวสดใส
พี่นึกว่าใช่ดวงเนตรของเธอ
พี่คอยผวาพาใจเก้อหลงครวญพร่ำเพ้อถึงเธอคนเดียว
เห็นจันทร์เคลื่อนคล้อยลอยดวงเสี้ยว
คิดถึงรูปเรียวเล็บมือน้องนาง