พลัดคู่

พลัดพรากไกลคู่เมื่ออยู่เดียวกลุ้มอุรา
ประหนึ่งชีวาให้จาบัลย์
ช้ำอื่นหมื่นแสนไม่แม้นระกำช้ำนั่น

เจ็บระบมเหมือนคมเคียวฟัน
เจ็บเจียนตายโถยังรำพัน
เรียกแต่จอมขวัญโปรดหันมาหา

พี่อาดูร
โถคุณจากลาโอ้เราคล้าย
คนเจ้าน้ำตาความหลังที่ผ่านมาพี่ลืมไม่ได้

ตรงนั้นที่พี่เคยหอม
ตรงนั้นดมดอมลูบไล้
ตรงนั้นเจ้าทำให้หวั่นไหว

แต่เจ้าลาร้างไปเศร้า
ยิ่งดึกยิ่งดื่นทุกคืนเหงา
ห่วงแต่นงเยาว์ขวัญเรียมเอย

ไม่หลับกลับหมองพี่ครองเศร้า
แม้เงาไม่ปานเลย
โอ้ว่าปากหนอปาก
เคยบอกรักมากไม่จากเลย
แต่กลับเฉยเมยดั่งเจตนา

โอ้ว่าใจหนอใจ
มันช้ำมันชอกจนระอา
ทุกวันเต็มตื้นกลืนน้ำตา
โลกสร้างฉันให้เธอมาฆ่า
แก้วตาคงสาสมใจ

รักเอยเจ้าเลยจากไกล
เจ็บระกำช้ำเท่าไหร่
โหยร่ำไห้เหลือคณานะ

จะกล่าวอำลาแม้ห่างกานดา
พี่ยอมตาย