Ineemtgii Khun

Харанхуй шөнө айж явтал би
Гяхарч дуугарсан модон хаалганаас
Гүн амьсгаа саарал нөмрөг
Гишгэх газаргүй сонин царай
Түүнийг харсан орон зайнаас
Зарсхийн зугатааж хол явсангүй
Сонин царай зэрэгцэн ирснээ
Би жирийн хүн шүү дээ гэж хэллээ
Эмзэг уйтгартай нүдий нь хараад
Эргэж учирмаар хоолойг нь сонсоод
Итгэлээр уярч дагаад явмаар
Эгэл л хүнтэй шөнийг үдлээ
Цайзыг давж гэрэл асаан
Саглагар модны навчистай бүжин
Элдэв бодлоо хоёулаа мартан
Инээмтгий хүн зүүдэнд үлджээ
Эмзэг уйтгартай нүдий нь хараад
Эргэж учирмаар хоолойг нь сонсоод
Итгэлээр уярч дагаад явмаар
Эгэл л хүнтэй шөнийг үдлээ

Харанхуй шөнө айж явтал би
Гяхарч дуугарсан модон хаалганаас
Гүн амьсгаа саарал нөмрөг
Гишгэх газаргүй сонин царай

Эмзэг уйтгартай нүдий нь хараад
Эргэж учирмаар хоолойг нь сонсоод
Итгэлээр уярч дагаад явмаар
Эгэл л хүнтэй шөнийг үдлээ
Ээ еэ еэ еэ