ลมจ๋า

ลมเอยเจ้าหอบรักมาให้ใคร
จงพัดกลับไป
เพราะดวงฤทัยข้าไม่ต้องการ
ข้ากลัวเหลือเกิน
กลัวรักที่สิ้นสงสาร
กลัวรักจะทรมาน
กลัวดวงวิญญาณจะต้องร้องไห้

ลมเอยเจ้าหอบรักไปเถิดหนา
หากพัดกลับมา
แล้วกลัวน้ำตารักต้องตกใน
ข้ากลัวรักลวง
กลัวรักอารมณ์อ่อนไหว
กลัวรักจะไม่เข้าใจ
กลัวจนฤทัยไม่กล้าชื่นชม

กระแสลมแรงยังไม่แสลงเท่าลมรักลวง
ลมกระซิบที่เคยว่าห่วง
กลับกลายสลายเป็นลม
คอยพัดบาดใจ
ให้เป็นรอยทุกข์ระทม
ใจรักจึงต้องขื่นขม
เพราะหลงเชื่อลมรักลวง

ดวงใจข้าตรมแล้วลมเจ้าเอ๋ย
อย่าเย้ยข้าเลย
พัดเลยผ่านไปแล้วไม่ต้องห่วง
ข้ายอมช้ำใจ
ในรักที่ข้าเคยหวง
ลมจ๋าอย่าตามมาลวง
สงสารดวงใจดวงนี้เถิดลม

ดวงใจข้าตรมแล้วลมเจ้าเอ๋ย
อย่าเย้ยข้าเลย
พัดเลยผ่านไปแล้วไม่ต้องห่วง
ข้ายอมช้ำใจ
ในรักที่ข้าเคยหวง
ลมจ๋าอย่าตามมาลวง
สงสารดวงใจดวงนี้เถิดลม