ภาษาใจ

ยามเมื่อเราเจอกัน
เธอสบตาฉันเหมือนหนึ่งทักทาย
ทำให้ใจฉันหาย
รู้สึกคล้ายคล้ายฉันมีปมด้อย
เราต้องจากกันไกล
เราต่างเศร้าใจเราต่างหลงคอย
เป็นด้วยบุญฉันน้อย
จึงปล่อยเธอคอยจนสายเกินไป

เจอะกันครั้งนี้ฉันมีความเศร้า
ฤทัย
ข่มอยู่ภายใน
หมดทางเผยใจ
ให้เธอได้เห็น

ได้แต่มองตากัน
เธอสบตาฉัน
ฉันก็คิดเป็น
ตาไม่อาจซ่อนเร้น
ทุกสิ่งที่เห็น
นั่นแหละหัวใจ

เจอะกันครั้งนี้ฉันมีความเศร้า
ฤทัย
ข่มอยู่ภายใน
หมดทางเผยใจ
ให้เธอได้เห็น

ได้แต่มองตากัน
เธอสบตาฉัน
ฉันก็คิดเป็น
ตาไม่อาจซ่อนเร้น
ทุกสิ่งที่เห็น
นั่นแหละหัวใจ