Khaake Khasteh

ای زمین خشک و تشنه، ای که در تو ریشه دارم
ای همه دارو ندارم از غم تو سوگوارم
خاک تنها و صبورم با تو اما ماندگارم
لحظه های انتظارو چون نفس هام می شمارم
یه روزی اینجا باغی بود
شب که بود چراغی بود
اما همین که شب شکست
جاش یه شب تازه نشست
جاش یه شب تازه نشست
عطش که بود خبری که بود
هیچکی نبود ابری که بود
باد غریبی که وزید
سینه ابرا رو درید
وقتی اومد ابر نموند
یاس که اومد صبری نموند
خاک تنها و صبورم با تو اما ماندگارم
لحظه های انتظارو چون نفس هام می شمارم

حالا اینجا من و من با تو ای خاک، خاک خسته
با تو هستم که وجودم ذره ذره به تو بسته
من با تو هستم تا ابد
سر می کنم با خوب و بد
ثروت من این زمینه
هر چی که دارم همینه

هر چی که دارم همینه
مام تنها و صبورم با تو اما ماندگارم
لحظه های انتظارو چون نفس هام می شمارم

اگه موندن خیلی سخته هر چه باشه یه شروعه
یه قدم رو به شکفتن، یه پنجره رو به طلوعه
پائیز با همو دیدم، از غم نه سرما تکیدم
من عاشق این زمینم، موندم بهارو ببینم
موندم بهارو ببینم
من زندگی رو اینجا شناختم
همیشه سوختم همیشه ساختم
هر چه را که داشتم
اینجا گذاشت