ใกล้

ใกล้ เกินกว่าที่จะพูดคำใดใดออกไป
มันใกล้เกินกว่าจะมองเห็นใคร
เมื่อเราใกล้จนอยากจะหยุดหายใจ
มันใกล้จนมีแต่เธอกับฉันวันนี้เท่านั้น

อาจเป็นเพราะว่าเธอบังเอิญได้เจอฉัน
อาจเป็นเพราะว่าเราบังเอิญอยู่ด้วยกัน
เพราะเธอยังไม่เคยได้รู้มันเป็นยังไง
และฉันไม่เคยเข้าใจถ้ามันต้องอยู่อย่างนั้น
ถ้าเราไม่คุยกันสักครั้งวันนี้ก็คงไม่มีใครเข้าใจ
วันนั้นเธอยังไม่เคยฉันก็ยังไม่เคย
ไม่รู้มันเป็นยังไงจะหยุดตัวเองทำไม

เมื่อเราใกล้จนอยากจะหยุดหายใจ
มันใกล้จนมีแต่เธอกับฉันวันนี้เท่านั้น
อาจเป็นเพราะว่าเธอบังเอิญได้เจอฉัน

อาจเป็นเพราะว่าเราบังเอิญอยู่ด้วยกัน
เพราะเธอยังไม่เคยได้รู้มันเป็นยังไง
และฉันไม่เคยเข้าใจถ้ามันต้องอยู่อย่างนั้น
ถ้าเราไม่คุยกันสักครั้งวันนี้ก็คงไม่มีใครเข้าใจ
วันนั้นเธอยังไม่เคยฉันก็ยังไม่เคย
ไม่รู้มันเป็นยังไงจะหยุดตัวเองเพื่อใคร
เพื่อใคร
หยุดตัวเองทำไม

ทางเดินสองทาง เราคงต้องตัดสินใจ
เราจะไปทางไหนกันดีจะอยู่หรือไป

อาจเป็นเพราะบังเอิญได้เจอฉัน
อาจเป็นเพราะว่าเราบังเอิญอยู่ด้วยกัน
เพราะเธอยังไม่เคยได้รู้มันเป็นยังไง
และฉันไม่เคยเข้าใจถ้ามันต้องอยู่อย่างนั้น
ถ้าเราไม่คุยกันสักครั้งวันนี้ก็คงไม่มีใครเข้าใจ
วันนั้นเธอยังไม่เคยฉันก็ยังไม่เคย
ไม่รู้มันเป็นยังไงจะเจอะกันต่อไปไหม

อาจเป็นเพราะว่าเธอบังเอิญได้เจอฉัน
อาจเป็นเพราะว่าเราบังเอิญอยู่ด้วยกัน (ไปไหม ไปด้วยกันกับฉัน)
เพราะเธอยังไม่เคยได้รู้มันเป็นยังไง (ไปด้วยเพลงของเรา)
และฉันไม่เคยเข้าใจ ( ที่ไม่มีใครจะมาเอาไป)
ด้วยกัน
หยุดตัวเองทำไม
หยุดตัวเองทำไม