รักลองแล

น้องบอกว่าพี่อยู่หรอยนิ
นุ่งกางเกงยีนส์ใส่เกือกหนัง
ยามเล่นกีต้าร์ก็หรอยจ้าน
น้องมาฟังประจำห้องอาหาร

ที่น้องรักที่น้องชอบเพราะพี่ผมยาว
เหมือนกับแฟนเก่าชาวปากนัง
เขาทิ้งให้น้องต้องเจ็บช้ำ
เจ็บจังรักจางนางอาลัย

น้องว่าเมื่อชะตามาเกื้อหนุน
ไม่รู้ว่าเคยทำบุญร่วมแต่ปางไหน
จากนี้ให้พี่หมดทั้งใจ
ว่าให้พี่ชายลบรอยแผล

รักเอ๋ยไม่เคยก็ลองแล
ให้ได้รู้ว่ารักแท้มีแค่ไหน
รักจริงรักซ้อนหรือกลับกลาย
รักลวงรักใคร่ก็ต้องลอง

ยิ่งนานวันน้องนั้นก็เปลี่ยนแปลง
พอรู้ว่าพี่ไส้แห้งก็ตีห่าง
ไม่นึกถึงความหลังครั้งวันวาน
อดมั่งอิ่มมั่งตามประสา

น้องว่าเมื่อชะตาเที่ยวบ้าหวัน
ดอกบัวที่สวยพลันเป็นกงจักร
จำต้องห่างเหินเดินคนละทาง
เลิกฝันที่เคยหวังเราจบสิ้น

รักเอ๋ยไม่เคยก็ลองแล
ให้ได้รู้ว่ารักแท้มีแค่ไหน
รักจริงรักซ้อนหรือกลับกลาย
รักลวงรักใคร่ก็ต้องลอง

รักเอ๋ยไม่เคยก็ลองแล
ให้ได้รู้ว่ารักแท้มีแค่ไหน
รักจริงรักซ้อนหรือกลับกลาย
รักลวงรักใคร่ก็ต้องลอง