Folkestadvisa

Ei rose har eg sett
Uti ei blomehage
Det var den venaste
Som herren Gud har laga

Di meire ho voks fram
Det fagre aukar på
Og aller mest for meg
Som sjeldan fekk ho sjå

Det var ei lita tid
Da eg fekk lov å gange
I mellom frukt og tre
Og herleg blome ange

Men så blei hagen stengt
Eg fek'kje koma inn
Det blei forbode meg
Å sjå dei blomеkinn

Eg ønskjer deg min ven
Så mangе rolege netter
Som linden bere lauv
Og hasslen bere neter

Som sand og sjø ved strand
Som stjernar utan tak
Om kvelden lyser opp
I høge himmelsal