Anamniseis

Γυρνώ τισ μέρεσ τισ ώρεσ πίσω
Να δω ποιοσ είμαι και με βρίσκω μεσ το γκρίζο
Φόντο αναμνήσεισ αντικρίζω σε μια γωνια και αναπολώ
Το πριν τισ στιγμέσ το επιπόλαιο μυαλό
Εμπειρίεσ αμαρτίεσ φρίκεσ τι να πρωτοθυμηθώ
Φιλαράκια που δεν ζήσαν για να δουν το αύριο
Αλητείεσ νύχτα στην αθηνα βία κι όλα αυτά
Με κάναν μεσ στο σύστημα άνθρωπο
Εμπιστευτικά λάθοσ ματια λάθοσ χηλοί
Έτσι την πάτησα μα η ανάμνηση δεν σβήνει
Πάντα μου θυμίζει ποιοσ είμαι εγώ να βρω
Και απ'τα λάθη που θυμάμαι να διορθωθώ και να λυτρωθώ
Κάποτε όλα φεύγουν μένεισ μονοσ και αναπολείσ
Το παρελθόν σου βασικόσ παράγοντασ
Για ότι τώρα ζεισ τι θα δεισ πια επιλογή σου για το αύριο
Να προετοιμαστείσ για να μην χαθείσ
Πάνε και έρχονται στιγμέσ καλέσ ή κακέσ
Ο χρόνοσ κυλάει περνάει κι αφήνει πολλέσ
Τα πάντα εφήμερα και εσύ συνεχίζεισ να ζεισ το σήμερα που λεσ
Μακριά από φίλουσ και έρωτεσ
Αναμνήσεισ παιδικά μου χρονια
Με εσωτερικέσ αναζητήσεισ με τα πόδια
Σκαμπίλια ζωήσ σε αγκαλιέσ ψάχνεισ συμπόνια
Κι αν πάλι μονοσ θα σε μην φοβάσαι αφού θα σε εδώ ακόμα

Αναμνήσεισ μένουν οι ωραίεσ στιγμέσ
Τα φιλια οι όρκοι κι χαρεσ
Ο καιρόσ κυλάει κι αγάπεσ παίρνουν
Κι οι καρδιέσ μασ όλα τα ξεχνούν
Κάποια μέρα φτάνει ένα γκρίζο πρωί
Που δεν σου γέλα ποια η ζωή
Και για συντροφια σου έχεισ την μοναξιά
Κι αναμνήσεισ μέσα στην καρδια

Θυμάμαι όρκουσ αγάπεσ χαρεσ με ανθρώπουσ που μεγάλωσα
Κλεισμένουσ σε κάτι στιγμέσ που πίσω μου δεν άλλαξα
Με τύψεισ στην καρδια είναι σαν ματωμένη θάλασσα
Και μέσα απ'τον καθρέφτη βλέπω τώρα πωσ μεγάλωσα
Γυρνώ στο παρελθόν και βλέπω ένα παιδί
Να παίζει να γέλα δίχωσ να δείχνει πόνο θλίψη μέσα στη ζωή
Να αλλάζει παραστάσεισ και τόπουσ μεσ την ανατολή
Τα πρόσωπα μπροστά του να φεύγουν σαν περαστικοί
Μοναδική μου συντροφια η μοναξιά
Να αγωνίζομαι μονοσ να πολεμήσω να ζήσω σ'αυτον τον γολγοθά
Δίχωσ να υπάρχουν συναισθήματα βαθιά μεσ την καρδια
Κι όσουσ έβαλα πάνω από εμενα με κρατα μακριά
Νοσταλγώ το καιρό τα χρονια πίσω που αγαπώ
Εκεί που άρχισα μικρόσ τον κόσμο να εξερευνώ
Τα πρώτα παραμυθια και εγώ μέσα στο ρολο αυτό
Να πολεμάω μάγουσ και δράκουσ για να λυτρωθώ
Ευχαριστώ όλουσ αυτούσ που διπλα μου μου στάθηκαν
Ευχαριστώ τουσ γονείσ μου για όλα αυτά που μου παρέδωσαν
Την τέχνη τισ αρχέσ υπομονή και συμβουλέσ
Γίαυτό και συνεχίζω να ζω στο παρόν
Δίχωσ ενοχεσ

Αναμνήσεισ μένουν οι ωραίεσ στιγμέσ
Τα φιλια οι όρκοι κι χαρεσ
Ο καιρόσ κυλάει κι αγάπεσ παίρνουν
Κι οι καρδιέσ μασ όλα τα ξεχνούν
Κάποια μέρα φτάνει ένα γκρίζο πρωί
Που δεν σου γέλα ποια η ζωή
Και για συντροφια σου έχεισ την μοναξιά
Κι αναμνήσεισ μέσα στην καρδια