Resepsion

Ποιο χαμόγελο είπεσ πωσ φοράσ
Και ποιων το χέρι είσαι
Να μου το θυμίζεισ δε μου αρκεί
Μου αρκεί που προσποιείσαι

Το κλειδί που σου είπαν και του έδωσεσ
Ούτε και αυτό σε σασ ανήκει
Κράτα εσύ την κάρτα στο στήθοσ σου
Μ' αυτήν τισ μυτιέσ να ανοίγεισ

Έμαθα τον έφερε αυτή
Που ψωμί σ' όλουσ σασ δίνει
Και που ξέρω αν στα δύσκολα
Την καρδιά ή τα πόδια ανοίγει

Τώρα εγώ να επιπλεύσω εκεί στο μπαρ
Ο χρόνοσ δε θα με ξεχάσει
Θέλω να δω η ιστορία αυτή
Αν μαζί μου τελειώσει