Dolofonos

Τα όνειρα είναι για τους φτωχούς
Αυτό μου το 'πε πριν πεθάνει ο παππούς μου
Τα χρήματα πληρώνουν ό,τι βάζει ο νους σου
Και εγώ ακόμα ζω για τους λογαριασμούς μου

Οι φίλοι μου μού λεν' πως δεν ανέβηκα και φταίω
Ωραίες ατάκες bro μου αλλά βαρύ το τελευταίο
Γράψε μια δυο μπάρες Μήτσο έτσι για πειστήριο
Και σήκωσε τες στο Youtube να γίνει γυμναστήριο
Αυτά τα ραπερόνια της Ελλάδας μου αρέσουνε
Την πέφταν στα μικρά για να γαμήσουνε πριν πέσουνε
Τώρα μου λέει για τα παλιά και το παίζει αδερφός μου
Στο Instagram στο τελευταίο του live που είχε κόσμο

Αυτό το ραπερόνι της Ελλάδας το λατρεύω
Χαλάει το ασανσέρ γιατί φοβάται πως θα ανέβω
Μα εγώ μένω στον τέταρτο έχει χρόνια ρε κουφάλα
Ζωγραφίζω το στίχο και ανεβαίνω από τη σκάλα
Γράφω με μαρκαδόρο και πέφτουν νεκροί
Δένουν τα χέρια μου και τους το δίνω free
Ψήνουμε το στίχο μας σε ηχεία που δε σβήνουνε
Ζεσταίνονται σα κάρβουνα που καιν' στην εξοχή

Ακούω το μετρονόμο σε κουταλιά και πιρούνια
Στην από πάνω όταν βαδίζει με τακούνια
Γράφω ασταμάτητα και μπαίνω με τα μπούνια
Σα τις γιαγιάδες που βαράνε τα κουδούνια

Δε ξέρω αν είμαι αυτός που δεν ελπίζω
Και αν αξίζει να τους δείξω αν αξίζω
Καμιά φορά δε με αναγνωρίζω
Ποιος είναι αυτός; Παίρνω μικρόφωνο και οπλίζω
Γιατί ακούω καμιά φορά αυτά που γράφουνε
Και απορώ γιατί δε ντρέπονται συγχρόνως
Εγώ ούτε για τα παιδιά μου δε θα σκότωνα
Μα ο στίχος γίνεται να γίνει δολοφόνος

Μη περιμένεις να με μάθουν δε αξίζει
Μη περιμένεις να αλλάξω με εκνευρίζει
Δε χρειάζεται κανείς να σου εξηγήσει
Πως ο ήλιος δε θα ανέβει ούτε φέτος από τη Δύση

Παππού είμαι πλούσιος γιατί θέλω να μάθω
Το όνειρο είναι που έχω στόχο
Και άσε την μπότα να κλοτσάει σε αυτό που γράφω
Για να το πατώ ξυπόλυτος να λένε πως δε το 'χω

Ήθελε μια επένδυση και είπα να το παλέψω
Πέρασα τα σύνορα να πάω να τα μαζέψω
Αφού μυαλό δεν έβαλα είχα πόδια να το τρέξω
Το ράπαρα στα ελληνικά να ακούν οι ξένοι απ' έξω

Και έβγαλα πολλά στη Ισλανδία μες στον πανικό
Τα 'δωσα στη μουσική το ραπ να κάνω Τσάμικο
Πέταξα όλα τα λεφτά σαν έθιμο τσιγγάνικο
Να με ακούν οι Αρμένιοι στις γωνιές με το αμάνικο

Έγραψα ένα ραπ και τους λυπήθηκα
Περπατώ στην Όλγας νικητής ενώ ηττήθηκα
Το ηχογραφώ για να με ακούει όποιος ευχήθηκα
Κρεμασμένος απ' τα χείλη σαν τον πίθηκα

Σφυροκοπάει το ραπ μου και καυλώνω
Δε φτάνω την μπασκέτα αλλά καρφώνω
Μια κλασική τους ρίμα τελειώνει με δρόμο
Και αφού αυτά γράφουν στη Γη γράφω απ' τον Κρόνο