เสียงขลุ่ยเรียกนาง

เสียงขลุ่ยครวญหวนมากับลม
พี่สะอื้นฝืนระทมกล้ำกลืนฝืนข่มใจเหงา
ขลุ่ยครางครวญพี่หวนคะนึงถึงเจ้า
ฟังเสียงหริ่งหรีดเคล้าพี่ยิ่งเศร้าไม่วาย

น้องจากนาหายหน้าจากจร
สู่กรุงเทพมหานครตัดรอนมิตอบจดหมาย
ได้ข่าวดีเจ้าคว้าเทพีชาวไร่
ลืมรักเก่าเราไว้สิ้นเยื่อใยลืมลง

โอ้เจ้ากลอยสาวน้อยบ้านนา
จากดอกหญ้าไปเป็นดาราสูงส่ง
พี่พลอยปลื้มถึงน้องจะลืมพี่ลง
อย่าเริงหลงน้องเอยเจ้าจงระวัง

หวิวไผ่ครางเคล้าลมอ่อนโอน
ต้นตาลเดี่ยวจูบพื้นยืนต้นดั่งคนสูญสิ้นความหวัง
ขลุ่ยบรรเลงเจ้ารับฟังเพลงพี่บ้าง
กลอยเอ๋ยอย่าราล้าง หนุ่มเดิมบางสุพรรณหลงคอย