ทหารพิการรัก

ฉันเองต้องถูกญาติเธอกีดกัน
เพราะตัวฉันมันพิการอย่างนี้
ไปรบกลับมาแขนขาไม่มี
เพราะเป็นหน้าที่ชาติชายอย่างฉัน

แล้วเธอต้องกลับพบความอับอาย
ฉันมีร่างกายไม่เหมือนก่อนนั้น
เธอเหมือนนางฟ้าสวยผ่องพรรณ
เป็นนางพยาบาลที่งามทั้งกายและใจ

ฉีดยาให้ฉันตายไปเถิดหมอ
นี่เป็นคำขอร้องของคนไข้
แม้เราจะเคยรักกันเพียงใด
ฉันเองคงไม่ให้ความสุขสม

ขอเธอจงปล่อยฉันไว้ห่างตา
เห็นเธอยิ่งพาหัวใจขื่นขม
ฉันนี้อยู่ไปเปลืองน้ำเปลืองนม
ใจร้าวระบมเกินกว่าจะพยาบาล

ฉีดยาให้ฉันตายไปเถิดหมอ
นี่เป็นคำขอร้องของคนไข้
แม้เราจะเคยรักกันเพียงใด
ฉันเองคงไม่ให้ความสุขสม

ขอเธอจงปล่อยฉันไว้ห่างตา
เห็นเธอยิ่งพาหัวใจขื่นขม
ฉันนี้อยู่ไปเปลืองน้ำเปลืองนม
ใจร้าวระบมเกินกว่าจะพยาบาล