Laspomena Onira

Σε καλντερίμια σκοτεινά
Που κλαιν τ' ανεμοβρόχια
Εκεί μου είπαν κατάντησεσ
Εσύ που δεν νταγιάντησεσ
Λίγο καιρό τη φτώχια

Και μου ‘ριξεσ τα όνειρα
Στου δρόμου τα λασπόνερα

Στο τζάκι τησ αγάπησ μασ
Σκάλισε πριν να σβήσω
Κι αν βρεισ μια σπίθα μόνο μια
Να καίει για μένα στη γωνιά
Πάρε τον δρόμο πίσω