เดือนจ๋า (สุรชัย)

เดือนจ๋าเดือนยามเจ้าเลือนจากฟ้า
เหมือนดังรักข้าต้องร้างลาจากใจ
เดือนจ๋าถ้าข้าห้ามเจ้าได้
ข้าจะห้ามเจ้าไว้มิให้จากไปหรอกเดือน
ยิ่งคืนไหนเจ้าไม่ส่องแสงมา
เดือนเอ๋ยรู้ไหมว่า
หัวใจของข้าเหมือนถูกใครเฉือน
สงสารข้าบ้าง
อย่าได้จากฟ้าเลยเดือน
โปรดจงช่วยเยือน
เป็นเพื่อนข้าเมื่อคราที่ตรม

เดือนเอ๋ยเดือนถ้าเจ้าเหมือนข้าคงจะช้ำ
รักเคยหวานฉ่ำต้องกลับมาขื่นขม
รักมาแปรเปลี่ยนทิศทางคู่ชม
ข้าจึงขืนข่มใจฤทัยไหวหวั่นเลื่อนลอย
ถึงคืนนี้แม้จะมีเมฆมัว
ฟ้าสลัวลมหนาวข้าก็จะเฝ้าแหงนเบิ่งตาคอย
สงสารข้าบ้าง
อย่าให้ฝันค้างรอคอย
โปรดลอยเหนือฟ้า
เพื่อปลอบอุราข้าด้วยเถิดเดือน

เดือนจ๋าเดือนยามเจ้าเลือนจากฟ้า
เหมือนดังรักข้าต้องร้างลาจากใจ
เดือนจ๋าถ้าข้าห้ามเจ้าได้
ข้าจะห้ามเจ้าไว้มิให้จากไปหรอกเดือน
ยิ่งคืนไหนเจ้าไม่ส่องแสงมา
เดือนเอ๋ยรู้ไหมว่า
หัวใจของข้าเหมือนถูกใครเฉือน
สงสารข้าบ้าง
อย่าได้จากฟ้าเลยเดือน
โปรดจงช่วยเยือน
เป็นเพื่อนข้าเมื่อคราข้าตรม

เดือนเอ๋ยเดือนถ้าเจ้าเหมือนข้าคงจะช้ำ
รักเคยหวานฉ่ำต้องกลับมาขื่นขม
รักมาแปรเปลี่ยนทิศทางคู่ชม
ข้าจึงขืนข่มใจฤทัยไหวหวั่นเลื่อนลอย
ถึงคืนนี้แม้จะมีเมฆมัว
ฟ้าสลัวลมหนาวข้าก็จะเฝ้าแหงนเบิ่งตาคอย
สงสารข้าบ้าง
อย่าให้ฝันค้างรอคอย
โปรดลอยเหนือฟ้า
เพื่อปลอบอุราข้าด้วยเถิดเดือน