แม่กำปอง (Feat. เขียนไขและวานิช)

หมอกคลุ้งลงเคล้าที่สองเราออกเดินทาง
แวะแอ่วถามว่าไข่ป่ามเป็นจะได
ค่อยใช้ชีวิตให้ช้า
เหมือนเวลาไม่มีอยู่จริง
มองลำธารที่ไหลไป
จงมองให้เห็นใจตัวเองตอนนี้

ความเงียบงัน
ที่ทำให้ฉันได้ยินเสียงตัวเอง
หมู่นกที่ร้องบรรเลง
เป็นบทเพลงจากป่าเขา
เหมือนโลกใบนี้มีเพียงแค่สองเรา
มีเพียงแค่สองเรา ฮู้

ธรรมชาติ
โปรดทำให้เธอได้ลืมทุกสิ่ง
ที่ตรงนี้ไม่มีอดีต
ไม่มีแม้กาลเวลา
อยู่กับชีวิตที่ธรรมดาไม่มีอะไรให้มองหา

ที่แม่กำปอง
มีเพียงแค่สองเรา
วันนี้ที่แม่กำปอง
มีเพียงแค่สองเรา

ในยามเช้ามีแสงนำทาง
จงเปิดทางที่ที่เธอต้องไป
โอ้ลมหนาวช่วยโอบกอดเธอไว้
ไม่มีอะไรทำร้ายเธอในที่แห่งนี้

ธรรมชาติ
โปรดทำให้เธอได้ลืมทุกสิ่ง
ที่ตรงนี้ไม่มีอดีต
ไม่มีแม้กาลเวลา
อยู่กับชีวิตที่ธรรมดา
ไม่มีอะไรให้มองหา

ที่แม่กำปอง
มีเพียงแค่สองเรา
ที่ตรงนี้ฉันมีเธออยู่วันนี้ที่แม่กำปอง
มีเพียงแค่สองเรา
ที่ตรงนี้ฉันมีเธออยู่วันนี้ที่แม่กำปอง
มีเพียงแค่สองเรา
ที่ตรงนี้ฉันมีเธออยู่วันนี้ที่แม่กำปอง
มีเพียงแค่สองเรา