Τα Πληγωμένα Μηνύματα Αναθεωρημένα

Τα πληγωμένα μηνύματα, με τα αποσιωπητικά
Κάποτε σου 'χα πει πως δεν ταιριάζουν πια σε εμένα
Πως έχω χρόνια να πω πως κάποιος, κάποια, κάτι μου 'λειψε
Και να μην περιμένεις να το πω ούτε για σένα

Γιατροί του είχαν πει άμυνα απ' τα τραύματα της νιότης μου
Κι ένα βιβλίο έγραφε, είναι αυτό που λαχταράς αυτό που φοβάσαι
Και κάπως έτσι θ' ασχημαίνουν μες στα μάτια σου τα όμορφα πρόσωπα
Και τα οικεία σώματα θα φθίνουν ενώ κοιμάσαι

Μα κάποιοι άνθρωποι εδώ είναι φτιαγμένοι
Για ν' αγαπιούνται, κι ας μην είναι μαζί
Θέλω να πω πως ποτέ δε θα 'μαστε ξένοι εγώ κι εσύ
Κι αν λες πως ξέχασες και τ' όνομα μου
Πως δεν υπάρχω πια για σένα, δε ζω
Κάπου το χάνεις το παιχνίδι, μα είναι αργά για να σου πω
Ξέρεις πως διάλεξα το δύσκολο δρόμο
Το ξέρεις καλά, κάποτε ήσουν εγώ
Η ευτυχία εδώ είναι ένα πέρασμα αδιέξοδο

Τα πληγωμένα μηνύματα, χωρίς θαυμαστικά
Τα ξαναβρήκα στον κήπο μου μια μέρα ξαφνικά
Τους είπα, δεν είναι εδώ αυτό το σπίτι που νομίζετε
Μα έσπασαν την πόρτα και μπήκαν μέσα τελικά
Μ' έδεσαν στην καρέκλα και μου είπαν, ξέχνα όσα έμαθες
Οι προφητείες δεν είναι για ανθρώπους σαν και σένα
Άμα δεν κλάψεις ξανά, πως θα νικήσεις τους αγέλαστους
Κι άμα δε χάσεις όλα όσα είχες δεδομένα

Γιατί κάποιοι άνθρωποι απλά είναι φτιαγμένοι
Για ν' αγαπιούνται σ' ένα σύμπαν παράλληλο
Θέλω να πω πως ποτέ δε θα 'μαστε μόνοι εσύ κι εγώ
Κι αν λέω πως ξέχασα και τ' όνομα σου
Πως δεν υπάρχεις πια για μένα, δε ζεις
Το έχω χάσει το παιχνίδι, κι ας είμαι εγώ ο νικητής
Ξέρω πως διάλεξες την τραγωδία
Το ξέρω καλά, αυτό διαλέγω κι εγώ
Κι είναι, μωρό μου, το μοτίβο αδυσώπητο

Είδα στον ύπνο μου πως πέθανα, πάλι
Μα ήταν ωραία αυτή τη φορά
Μια μέρα θα λογαριαστούμε καθαρά