อย่าปล่อยให้คนคนหนึ่งคิดถึงเธอ

รู้ว่าขอบ่อย
บ่อยจนเกินเข้าใจ
อยู่นานนานได้ไหม
มาหากันบ้างสิ อื้ม

ทั้งที่รู้อยู่
ว่ามันดูไม่ดี
แต่ความเหงาชนะทุกที
อยากให้เธอเข้าใจ

กลัวทุกอย่าง
หวาดระแวงมันไปทุกอย่าง
เธอยิ่งห่าง
ยิ่งโหดร้าย

อย่าปล่อยให้คนคนหนึ่งคิดถึงเธอ
รอคอยจนเพ้อจนเหนื่อยจะขาดใจ
อยู่กับคำว่าเหงา โว้
ฉันกลัวเงาแห่งความหวั่นไหว
ได้ยินแต่เสียงหัวใจ
มันตะโกนใส่ร้ายว่าเธอไม่รักกัน

รู้ว่าเธอเหนื่อย
เหนื่อยกับฉันทุกวัน
เหนื่อยกับความรำคาญ
ผู้หญิงขี้เหงาไป อื้ม

คิดถึงเธอบ่อย
บ่อยเท่าลมหายใจ
อยู่คนเดียวก็ฟุ้งซ่านไป
มันหลับตาไม่ลง

กลัวทุกอย่าง
หวาดระแวงมันไปทุกอย่าง
เธอยิ่งห่าง
ยิ่งโหดร้าย

อย่าปล่อยให้คนคนหนึ่งคิดถึงเธอ
รอคอยจนเพ้อจนเหนื่อยจะขาดใจ
อยู่กับคำว่าเหงา โว้ว
ฉันกลัวเงาแห่งความหวั่นไหว
ได้ยินแต่เสียงหัวใจ
มันตะโกนใส่ร้ายว่าเธอ

ไปอยู่กับใครไปทำอะไร
โว้โว
ทิ้งให้คนอ่อนไหว
กอดความคิดถึงจนนอนหลับไปกับใจปวดร้าว

อย่าปล่อยให้คนคนหนึ่งคิดถึงเธอ
รอคอยจนเพ้อจนเหนื่อยจะขาดใจ
อยู่กับคำว่าเหงา โว้
ฉันกลัวเงาแห่งความหวั่นไหว
ได้ยินแต่เสียงหัวใจ
มันตะโกนใส่ร้ายว่าเธอไม่รักกัน

ได้ยินแต่เสียงหัวใจ
ถามว่าเธออยู่ไหน ทำไม
ถึงไม่มา