ขาดฉันแล้วเธอจะรู้สึก

ใจจริงส่วนลึกฉันเองยังรักเธอ
อภัยเสมอแม้เธอใจแสนดำ
เธอต้องการสิ่งใดใด เพียรหาให้อยู่ประจำ
ไม่เคยกระทำให้เธอหมองหม่น

เธอคงไม่ซึ้งในค่าของคำรัก
เพราะคนบอกรักเธอมีมากหลายคน
คนภักดีอย่างจริงใจ เธอมิเคยใส่กมล
ลวดลายสับสนวกวนอุรา

ฉันจึงจำตัดใจ
หลีกทางห่างไกล หนีภาพคอยบาดตา
จงโชคดีดั่งที่ปรารถนา
ถึงฉันคนไร้ค่า คงมีวันหาได้ใหม่

วันใดขาดฉันแล้วเธอจะรู้สึก
วันไหนสำนึกแล้วเธอจะเสียใจ
มีแก้วงามอยู่ในมือเธอมิเคยห่วงอาลัย
ต่อวันหลุดไปจึงค่อยคร่ำครวญ

ฉันจึงจำตัดใจ
หลีกทางห่างไกล หนีภาพคอยบาดตา
จงโชคดีดั่งที่ปรารถนา
ถึงฉันคนไร้ค่า คงมีวันหาได้ใหม่

วันใดขาดฉันแล้วเธอจะรู้สึก
วันไหนสำนึกแล้วเธอจะเสียใจ
มีแก้วงามอยู่ในมือเธอมิเคยห่วงอาลัย
ต่อวันหลุดไปจึงค่อยคร่ำครวญ