Klua

มองกาลเวลา ก็ชวนพาได้หวั่นไหว
ใจที่มันล้ม ลมก็พัดไป
ไม่ใช่เมล็ดพันธ์ ใครเก็บเกี่ยวเอาไว้
เผื่อใจจะได้งอกเงย

ลมยังคงพา ยังคงพัดจนหมดแรง
อาทิตย์จวนสิ้นแสง เหมือนดั่งเช่นเคย
เดือนดาวข้ามฟ้า ขออย่าขึ้นมาเลย
เอื้อนเอ่ยให้ได้เศร้าใจ
กลัวฉันกลัวจนตัวสั่น
หวาดหวั่นว่าจะสิ้นใจ
มองรอบกายไม่เห็นใคร ใจฉันกลัว

คำที่ให้ลมที่ให้รัก มีความหมาย
ให้รอกันจนตาย คงได้ใกล้กัน
ทุกหยาดน้ำฝน ที่ร่วงหล่นลงฉัน
นับวันไม่เคยงอกงาม

ลมยังคงพา ยังคงพัดจนหมดฝน
ทิ้งให้ทุกข์ทน จนเป็นเนื้อดิน
ให้หนาวให้ร้อน แห้งจนกลายเป็นหิน
หมดสิ้นจะได้รักเลย

กลัวฉันกลัวจนตัวสั่น หวาดหวั่นว่าจะสิ้นใจ
มองรอบกายไม่เห็นใคร ใจฉันกลัว