Xana Paidi

Πως έγινε και από παιδί το είχα αποφασίσει
πως έρωτες και μίση
παρέα περπατούν,
πως το πολύ οφείλεται πάντα σε κάτι λίγο
και πως δε θ' αποφύγω
τα μάτια που απατούν.

Αργότερα μου φάνηκε πως έχω προκαλέσει
τη μοίρα να χωρέσει
όσα την αναιρούν,
και πως για τιμωρία μου θα βλέπω μες τα μάτια 
των άλλων μονοπάτια
που εκείνοι δε θα δουν.

Τώρα πως τα κατάφερα και κάθε που βραδιάζει 
το κάθε μου μαράζι
το κάνω μουσική
τώρα πως το ξεπέρασα κι όταν με πιάνει κλάμα 
μου 'ρχεται γέλιο αντάμα
κι είμαι ξανά παιδί