Næturlagið

Það er kalt í fannhvítum garði um nótt
Er ég hugsa til þín
Þar sem ég stend við steininn þinn, litla legsteininn þinn

Ég kveiki ljós í herbergi hugans, ó, já
Sem hýsir minningu um þá litlu stund er átti ég með þér
Það var undur, það var gjöf sem að opnaðist

Eins og þúsund blaða lótusblóm
Tindrandi eins og norðurljós
Augun þín voru engu, alls engu lík

Hvar ertu nú, lífið sem kviknaði í mér?
Hvíldir hjarta mínu næst?
Þú fékkst heiminn ekki að sjá nema í örskamma stund
Ó, elsku barn, hvílist þú nú himnum á
Eða dvelurðu hjá mér í anda sérhvern dag?
Ég skil ekki guð minn
Hann veit, ég fyrir þig vildi deyja

Eins og þúsund blaða lótusblóm
Tindrandi eins og norðurljós
Augun þín voru engu, alls engu lík

Ég felli tár sem snjóinn svo bræða
Ó, þú, viltu vera hjá mér í anda svolitla stund
Ég skil ekki guð minn
Hann veit, ég fyrir þig hefði dáið
Fyrir þig hefði dáið