Przyjdę

Przyjde z miejsca, gdzie światło krwawi,
Gdzie diabeł splótł ścieżki z popiołu i szkła.
Każdy krok pali skórę,

A niebo za mną zaszywa się ciemnością,
Jakby nie chciało pamiętać mojego cienia.
Anioły schylają się nisko,
Zbierając strzępy pragnień z płonących pól.

Ich skrzydła kaleczą się na resztkach snów,
lecz nie przestają układać ich na nowo.
Nadzieja tu nie rodzi się w ciszy -
Ona wyrywa się z trzewi ognia,
Krzycząc jak płomień,

Który nie zna pokory.
Wiem, że wrócę.
Wiem, że jeszcze raz przejdę przez bramy,
Nawet jeśli otworzą je spalone dłonie.
Zostawiłem za sobą ślad,

Żeby anioły wiedziały, gdzie mnie szukać,
Diabeł patrzy spod kaptura nocy,
Ale nie podchodzi bliżej.
On zna ten ogień,
Ten, który plącze się wokół moich stóp
I nie umiera, choć świat złożył go w grobie.

Spotkajmy się tam
Gdzie piekło odwraca wzrok,
A nadzieja wybucha jak pożar,
Którego nikt już nie próbuje gasić.