Kyrrlátt Kvöld

Það er kyrlátt kvöld við fjörðinn,
ryðgað liggur bárujárn við veginn
máfurinn, Múkkin og Vargurinn,
hvergi finna innyflin.

Meðan þung vaka fjöll yfir hafi,
í þögn stendur verksmiðjan ein
svo langt frá hafi,
ekkert okkar snýr aftur heim.

Því allir fóru suður í haust
í kjölfar hins drottnandi herra.
Bátar fúna rotna í naust
það nam vart með öðru en að hnerra.

Því að dauðadóm sinn hvað hann upp og glotti.
Þorpsbúa hann hafði að háð og spotti.
Síldin farin, fer ég líka
suður á bankanna val.