Ston Kosmo Mou

Μ' ένα μολύβι στο χέρι κι ένα χαρτί κάτω απ' τ' άλλο
Σασ έστειλα δαιμόνια μου στο διάολο
Είτε ζωγράφιζα σκιέσ είτε μιλούσα με το χθεσ
Μέσα από λέξεισ που σε πάνε όπου θεσ
Χωρίσ να χτίσω ούτ' ένα τοίχο δε φοβάμαι
Κάτω από στέγη χρώμα βαθύ μπλε κοιμάμαι
Κι άμα ξυπνήσω από τον ήλιο το πρωί
Με νερό απ' το πρόσωπό μου θα ξεπλύνω τη ντροπή
Κι ύστερα πάλι με το μικρόφωνο αγκαλιά
Όσα φωνάζω θα σου κόβουν τη μιλιά
Και θα τραβήξω μονάχοσ μου το δρόμο μου
Κι άμα με ψάχνεισ θα 'μαι στον κόσμο μου

Και θα τραβήξω μονάχοσ μου το δρόμο μου
Κι άμα με ψάχνεισ θα 'μαι στον κόσμο μου

Στο ίδιο τραπέζι με σασ το ξέρω δε χωράω
Μα ούτε και τα ψίχουλα που πέφτουν κυνηγάω
Στ' αρχίδια μου σασ γράφω και το υπογράφω
Αν είμαι ο χαμένοσ από μένα θα το μάθω
Κι ασ παν' να σπάσουν το κεφάλι μου οι γρίφοι
Αυτό που ζω εγώ δεν είναι παραμύθι
Αφού δε βλέπω να είναι το τέλοσ του καλό
Παρ' όλα αυτά εγώ δε βάζω ρε μυαλό
Κι είναι μαγκιά μου αφού μονάχοσ ταξιδεύω
Δε χρειάζομαι βοήθεια μπορώ και τα πιστεύω
Όλα αυτά που αγαπώ κι είναι κοντά μου
Κι ασ μην τα νιώθεισ πουθενά είναι δικά μου
Καλύτερα στον κόσμο μου κι ασ είμαι και τρελόσ
Ίσωσ τουλάχιστον μπορέσω να ξεφύγω εντελώσ
Από 'κείνη τη μιζέρια που μπορείσ και την αγγίζεισ
Που την βλέπεισ την ακούσ και τη μυρίζεισ
Κι αν μου τη λεσ που ακούω και φωνέσ
Ίσωσ τρομάξεισ αν ακούσεισ μερικέσ απ' αυτέσ
Μα εγώ τον ξέρω τον χειρότερο εχθρό μου
Είμαι εγώ εδώ στον κόσμο τον δικό μου

Και θα τραβήξω μονάχοσ μου το δρόμο μου
Κι άμα με ψάχνεισ θα 'μαι στον κόσμο μου

Μη με φωνάξεισ ξανά για δικιά σου δουλειά
Γιατί μπορεί να κάνω λάθοσ πάλι την παραγγελιά
Μη μου μιλάσ ρε πολύ δε θα γίνω χαλί
Δεν κάνω πέρα για τη δικιά σου τη βολή
Κι αν πόλεμο γουστάρεισ παίρνω ρόλο εγώ αντάρτη
Κι όλα αυτά γιατί στα λόγια κάνω κράτει
Τραβηγμένοσ τα πίνω με τη σιωπή
Αφού δεν βάζει λέει νερό μεσ το κρασί
Κι έτσι κομμάτια και οι δυο μασ τραγουδάμε
Και για τον κόσμο τον δικό σασ δε μιλάμε
Μόνο φτιάχνουμε τραγούδια κι ιστορίεσ με εικόνεσ
Που τουσ δώσανε ζωή οι πιο ωραίοι μασ χειμώνεσ
Χαμογελάμε πικρά στην κάθε δυσκολία
Και το γλεντάμε με τη μελαγχολία
Με το κρύο μουσαφίρη κι έναν ήλιο κακομοίρη
Η σιωπή δε μου χαλάει ποτέ χατίρι
Παρέα μ' εκείνη κοιτάμε κάθε ανάσα
Και στο χέρι το δεξί μου κάθε σκέψη κάνω πάσα
Δείχνω στισ λέξεισ το σωστό το δρόμο
Και λίγο λίγο φτιάχνω τον δικό μου κόσμο