Thirio

Πρώτα απ' όλα το θηρίο είδε το φωσ
Το θρεμμένο το βλαστάρι βγήκε εμπρόσ
Μ' ακουστικά στ' αυτιά κι ένα μίκτη μεσ τα χέρια
Και φοβήθηκε κι η νύχτα και τ' αστέρια
Στάθηκε κι είδε τριγύρω απ' την κοιλιά του
Σαν άρχοντασ καμάρωνε συνέχεια τα κιλά του
Το χάρισμά του εκτόσ απ' τη μαγκιά του
Του το 'χε φτιάξει ο θεόσ για φορεσιά του
Έψαξε μύρισε και βρήκε δυο πικαπ
Μαζί του έσερνε βλέπεισ το μικρόβιο του ραπ
Και χράτσα χρούτσα πήραν φωτιά οι βελόνεσ
Του δισκοθέτη ο καημόσ ρίχνει κολώνεσ
Με τόσο όγκο με τόση οργή
Με τόσο βάροσ πρέπει να πονάει κι η γη

Κάνει τον ήλιο να πεθαίνει από το κρύο
Κυρίεσ και κύριοι μπροστά σασ το θηρίο

Βαβυλώνα αυτό είναι το θεριό σου
Κι η παρακμή πάλι ζήλεψε το γιό σου
Όταν τον άκουσε να παίζει με μανία στα πλατώ
Γιατί δε βρήκε ένα σημείο του τρωτό
Τον είδε να σκρατσάρει τον είδε να μιξάρει
Τον είδε να τα παίρνει με τουσ φλώρουσ να σαλτάρει
Είδε και τη σκιά του τριγύρω τησ ν' απλώνει
Τον άκουσε να βρίζει και να τησ τα χώνει
Τον άκουσε να λέει πωσ πρίν να γεννηθεί
Υπήρχε ένασ μύθοσ για κάτι που θα 'ρθεί
Να πνίξει τα πουστράκια που δε σέβονται καθόλου
Μεσ τα δικά τουσ λόγια που αποδείχτηκαν του κώλου
Να κάνει κάποια μάτια ξανά ρε να δακρύσουν
Κι όση έμεινε κακία μέσα τουσ να τη φτύσουν
Σε κάποιουσ να θυμίσει πωσ ξέχασαν το αντίο
Τουσ φόβιζε που υπήρχε σαν σκέψη το θηρίο