Ova E Naše Skopje

Седумдесет и некоја со татко ми на Водно
Со очи невини и џебоj полни костени
А таму долу градот ко во школка бисерна
Мирно дише ко човек жив
Низ шепотот на елки слушнав:
"Сине, погледни
И што да биде, запомни

Ова е само наше Скопје
тука ни е сѐ
И сѐ дури сме живи
ќе го сакаме
Ова е само наше Скопје
тука ни е сѐ
Овде сѐ дури сме живи
ќе се враќаме"

На четири страни прошетав
и грев е да се жалам
Што под триста неба
мојва глава заспала
Но, само еден град
на светот има улици
Баш за мојте чекори
И само мојот град знам ќе ме прими в прегратки
В срце штом ми застуди

Ова е само наше Скопје
тука ни е сѐ
И сѐ дури сме живи
ќе го сакаме
Ова е само наше Скопје
тука ни е сѐ
Овде сѐ дури сме живи
ќе се враќаме