Пагоня

Толькі ў сэрцы трывожным пачую
За краіну радзімую жах
Успомню Вострую Браму сьвятую
І ваякаў на грозных канях

У белай пене праносяцца коні
Рвуцца, мкнуцца і цяжка хрыпяць
Старадаўняй Літоўскай Пагоні
Не разьбіць, не разьбіць, не спыніць, не стрымаць

Старадаўняй Літоўскай Пагоні
Не разьбіць, не разьбіць, не спыніць, не стрымаць

У бязьмерную даль вы ляціце
А за вамі, прад вамі, гады
Вы за кім у пагоню сьпяшыце?
Дзе шляхі вашы йдуць і куды?

Мо яны, Беларусь, панясьліся
За тваімі дзяцьмі наўздагон
Што забылі цябе адракліся
Прадалі, прадалі і аддалі ў палон

Што забылі цябе адракліся
Прадалі, прадалі і аддалі ў палон

Біце ў сэрцы іх, біце мячамі
Не давайце чужынцамі быць
Хай пачуюць як сэрца начамі
Аб радзімай старонцы баліць

У белай пене праносяцца коні
Рвуцца, мкнуцца і цяжка хрыпяць
Старадаўняй Літоўскай Пагоні
Не разьбіць, не разьбіць, не спыніць, не стрымаць

Старадаўняй Літоўскай Пагоні
Не разьбіць, не разьбіць, не спыніць, не стрымаць

Маці родная, Маці-Краіна
Не ўсцішыцца гэтакі боль
Ты прабач, ты прымі свайго сына
За Цябе яму ўмерці дазволь

Ўсё лятуць і лятуць тыя коні
Срэбнай збруяй далёка грымяць
Старадаўняй Літоўскай Пагоні
Не разьбіць, не разьбіць, не спыніць, не стрымаць

Старадаўняй Літоўскай Пагоні
Не разьбіць, не разьбіць, не спыніць, не стрымаць