นึกเสียว่าสงสาร
อ้อย กะท้อน
3:54เอาความขมขื่นไปทิ้งแม่โขง ให้มันไหลลงไหลลง ไหลลงไหลลงทะเล เบื่อความรักจากคนร้อยเล่ห์ เล่ห์ลวงลึกกว่าทะเล สุดคาดคะเนสุดนับคณา เอาความทุกข์ยากฝากธาราใส ให้มันไหลไปไหลไปไหลไปมิให้หวนมา ช่วยกลบฝังความหลังของข้า บทเรียนรักด้วยน้ำตา แม่โขงเจ้าขาช่วยกลบช่วยกลืน แม้ความเจ็บปวดเป็นเหมือนกรวดทราย ถมทิ้งลงไป แม่โขงทั้งสายคงกลายเขินตื้น ถ้าความเจ็บช้ำ เป็นน้ำก็คงท่วมพื้น รสชาติบาดแผลขมขื่น แม่โขงช่วยกลืนให้ไกลแสนไกล เอาความขมขื่นไปทิ้งแม่โขง ให้มันไหลลงไหลลงไหลลงไหลลงลับไป โอ้แม่โขงที่โค้งคดไกล เปรียบยังมิเท่าน้ำใจ คดเคี้ยวเชี่ยวไหลกว่าลำโขงเอย แม้ความเจ็บปวดเป็นเหมือนกรวดทราย ถมทิ้งลงไป แม่โขงทั้งสายคงกลายเขินตื้น ถ้าความเจ็บช้ำ เป็นน้ำก็หนองท่วมพื้น รสชาติบาดแผลขมขื่น แม่โขงช่วยกลืนให้ไกลแสนไกล เอาความขมขื่นไปทิ้งแม่โขง ให้มันไหลลงไหลลงไหลลงไหลลงลับไป โอ้แม่โขงที่โค้งคดไกล เปรียบยังมิเท่าน้ำใจ คดเคี้ยวเชี่ยวไหลกว่าลำโขงเอย