ฟ้ายังมีฝน

ฟ้ายามจะมีฝนพรำ
อาจจะช้ำ จึงได้พรำฝนมา
ทุกครั้งที่เจ็บใจแต่ไม่รู้จะบอกใคร
ก็ร้องไห้ออกมา

ร้องมันออกมาให้พอ
จะไม่ขอใครให้มาเห็นใจ
ไม่คิดจะจดจำเจ็บและช้ำยิ่งกว่าใคร
เมื่อรักมาจากลา

ฟ้า ฟ้ายังต้องมีฝน
เกิดเป็นคน ย่อมมีเสียน้ำตา
ฝน ฝนร่วงหล่นมาช้าช้า
จากดวงตา จากส่วนลึกในใจ

เหลือเพียงแต่รอยน้ำตา
อีกไม่ช้าคงจะเลือนลบไป
แล้วฝนก็จะซากลับเป็นฟ้าที่สดใส
ไม่เหมือนที่ผ่านมา

ฝน ฝนร่วงหล่นมาช้าช้า
จากดวงตา จากส่วนลึกในใจ

ร้องมันออกมาให้พอ
จะไม่ขอใครให้มาเห็นใจ
ไม่คิดจะจดจำเจ็บและช้ำยิ่งกว่าใคร
เมื่อรักมาจากลา

ฟ้า ฟ้ายังต้องมี.ฝน
เกิดเป็นคน ย่อมมีเสียน้ำตา
ฝน ฝนร่วงหล่นมาช้าช้า
จากดวงตา จากส่วนลึกในใจ
ฟ้า ฟ้าที่มีฝนเปรียบดังคนช้ำใจ