Semeari

Seme, ezarri bainauk dudazko trantzean,
Kantatzera noakik pena bihotzean
Esperantzaz beteak ginenak artean,
Hire azken aldikotz berriak hartzean,
Hotz ikara ilun bat sartu duk etxean.

Diru eskasia duk eman estakuru,
Ekarriko ote dauk sekulan sosegu?
Pausarik hartu gabe, uda eta negu
Zer egiteko dituk horrenbertze diru?
Gutiagorekilan biziak gaitu gu

Hemen hintzan denboran, hi hintzan lehena
Diruaz gutienik axola huena
Amodioz eginik lanik gogorrena
Ama batek sor diron ume zintzoena
Arrokaren gainean bizi hindaikena

Laster ezkontzeko zaik haurride gaztena
Bertzen bien ondotik daramagutena
Amari errex heldu zaiok hasperena
Gure etxen sendi duk uda azkena
Hi haiz udaberria ekar hezokena

Ekar dezokek bainan ez utzi gerora
Diruaren dirdiran ez hadila zora
Orai haizela gazte ekar zak gogora
Landu gabe utzirik sobera denbora
Baratzerik onena ez bailake lora

Bainan ez nikek nahi, o seme maitea
Desafia dezakan kontraka haizea
Sort-etxearen karga bortxarat hartzea
Hobe baituk hi baino etxea galtzea
Nahi tristea izan gure zahartzea

Entzutean etxeko agoni-ezkila,
Bihotzaren bakea, nun aurki, nun bila?
Ganbarak hutsak eta sukalde ixila
Biziaren arbola betikotzat hila,
Hori ikusi gabe, lurperat nadila!

Bainan nik seme hitan badiat fedea,
Kartsuki hartzen baitut hik egin bidea
Amodioz entzunik aitaren galdea
Behingotzan hor utziz Amerik'aldea
Bilatuko dukala etxeko bidea

Semea urrundurik sosaren peskizan
Agertzen du zer aita erromesa nizan
Zintzoki jarraik hadi hi hire bizitzan
Ni baino aita hobe izaiteko gisan
Hire semeak ez dezan joaiterik hizan.