แม่นางนกขมิ้น

โธ่เอ๋ยแม่นางนกขมิ้น
เจ้ามาทิ้งถิ่นบินไปอยู่ไหนเล่าเอย
ปล่อยให้เขามาชื่นเชย
ลืมกรงทองของเจ้าเลยที่เคยระรื่นสุขสันต์

รูปสวยดั่งทองเขาปั้น
แต่ใจเจ้านั้นผันแปรไม่แน่สักวัน
หากใครหลงคงโศกศัลย์
ดังกรงทองที่ใส่มันผูกพันเป็นแผลตรมฤทัย

โอ้สาวสวยอย่าเอาเยี่ยงอย่าง
ชื่นสุขแล้วไม่ควรห่างจืดจางรักเวียนเปลี่ยนใจ
หวังน้ำบ่อหน้าไม่ช้าคงต้องหมองไหม้
เพียงรักช้ำพลาดไปเหลือรอยอาลัยเจ้าจะระทม

หากแม้นไม่มีใครเลี้ยงดูเจ้า
โปรดมาที่เก่าก่อนเจ้าได้เคยรื่นรมย์
ข้าสิหวังยังเฝ้าชมคอยคอยคอยเจ้าอกตรม
อยากโลมเฉิดโฉมนกขมิ้น

โอ้สาวสวยอย่าเอาเยี่ยงอย่าง
ชื่นสุขแล้วไม่ควรห่างจืดจางรักเวียนเปลี่ยนใจ
หวังน้ำบ่อหน้าไม่ช้าคงต้องหมองไหม้
เพียงรักช้ำพลาดไปเหลือรอยอาลัยเจ้าจะระทม

หากแม้นไม่มีใครเลี้ยงดูเจ้า
โปรดมาที่เก่าก่อนเจ้าได้เคยรื่นรมย์
ข้าสิหวังยังเฝ้าชมคอยคอยคอยเจ้าอกตรม
อยากโลมเฉิดโฉมนกขมิ้น