เรือล่มในหนอง
ชาย เมืองสิงห์ (นิธิทัศน์)
พี่คิดถึงเธอเหมือนใจจะขาดอนาถใจนัก พิษแห่งความรักบีบคั้นดวงใจ พี่ยืนใต้เงาต้นโศก โศกเอ๋ยซึมเศร้าเหงาไป โศกเหมือนรู้ใจของพี่ โศกเอ๋ยยืนซึมเหมือนใจพี่โศกวิโยคครวญหา ถึงยอดกานดามิ่งมิตรคนดี พี่เหมือนถูกกำแพงกั้น ถูกเขาคอยกันรักพี่ เขาพรากเธอหนีไปจากหัวใจ น้ำค้าง.หลั่งมาราตรีวิโยค เหมือนน้ำตาต้นโศกฉ่ำโชกชะชุ่มกิ่งใบ พี่ยืนเศร้าแฝงเงาต้นโศกหมองไหม้ โศกซ้ำโศกซ้อน โศกย้อนยอกใจ พี่ยืนร้องไห้อยู่ใต้โศกนั้น ไม่ขอรักใครให้ใจวิโยคทับโศกใจซ้อน เพราะโศกบั่นทอนสะท้อนชีวัน ถึงแม้จะคอยจนเก้อจะขอรอเธอทุกวัน ไม่เปลี่ยนแปลผันให้โศกซ้ำรอย ไม่ขอรักใครให้ใจวิโยคทับโศกใจซ้อน เพราะโศกบั่นทอนสะท้อนชีวัน ถึงแม้นจะคอยจนเก้อจะขอรอเธอทุกวัน ไม่เปลี่ยนแปลผันให้โศกซ้ำรอย