บอกแล้วน้องรวง

พี่บอกแล้ว บอกแล้วน้องรวง
น้ำตาจะร่วง น้ำตาจะหล่น น้ำตาจะไหล
ไปอยู่บางกอก ลืมบ้านนอกกรุงไกร
รักจึงสลายเหมือนดังกอไผ่ตายขุย

พี่บอกแล้วพี่รักหลงปอง
หมายใจจับจ้องน้องยังมาป่องช้ำจนเป็นปุ๋ย
ลืมหนุ่มคนซื่อ ลืมคนชื่อไอ้ทุย
รักป่นเป็นปุ๋ย เจ้าทิ้งไอ้ทุยคอยแห้ง

โอ้รวงจ๋า อย่าไปเมืองสวรรค์
ข้าวปลาอาหารของที่นั่นมันแพง
แล้วคนบ้านป่าใครจะกล้าแถลง
ผักดองของแห้งแพงเพราะรักของรวง

พี่บอกแล้ว บอกแล้วรับรอง
รักลอยละล่องน้ำตาจึงหล่นเพราะคนเมืองหลวง
จะปวดจะป่อง พี่ก็ต้องการรวง
อย่าเพลินเมืองหลวง น้องรวงพี่บอกแล้ว

โอ้รวงจ๋า อย่าไปเมืองสวรรค์
ข้าวปลาอาหารของที่นั่นมันแพง
แล้วคนบ้านป่าใครจะกล้าแถลง
ผักดองของแห้งแพงเพราะรักของรวง

พี่บอกแล้ว บอกแล้วรับรอง
รักลอยละล่องน้ำตาจึงหล่นเพราะคนเมืองหลวง
จะปวดจะป่อง พี่ก็ต้องการรวง
อย่าเพลินเมืองหลวง น้องรวงพี่บอกแล้ว