ดาวจรัสแสง

ดาวเอ๋ยดาวน้อยเจ้าลอยสูงเด่น
ใครใครเขาก็แลเห็นว่าเจ้าสูงเด่นเหนือดาวดึงส์
เจ้าเป็นดาวที่พี่อาจเอื้อมไม่ถึง
อยู่เหนือดาวดึงส์ พี่จึงได้แต่แลมอง

ดาวเอ๋ยก่อนนั้นเจ้ายังไร้ค่า
ใครใครก็ไม่นำพา ไม่เลิศเลอกว่าแสงดาวเรืองรอง
เจ้าสกาวจึงมีคนเฝ้าคอยปอง
เด่นเหมือนดาวทอง สักวันจะหมองวิญญา

ก่อนนั้นเจ้าคิดถึงพี่หรือเปล่า
ก่อนที่จะมาเป็นดาว ใครเขาส่งเจ้าเข้ามา
เฝ้าอุ้มชูจนเจ้าได้เป็นดารา
มีแสง มีค่า พอได้เวลาก็เคลื่อนคล้อย

ดาวเอ๋ยอย่าหาว่าพี่ทิ้งเจ้า
วันใดเจ้าปวดรวดร้าว ตัวพี่จะเฝ้าแหงนคอรอคอย
เฝ้ารอซับน้ำตาดาวที่หลั่งย้อย
หากแม้ดาวลอย ใช่ลอยจากฟ้าลับไป

ดาวเอ๋ยอย่าหาว่าพี่ทิ้งเจ้า
วันใดเจ้าปวดรวดร้าว ตัวพี่จะเฝ้าแหงนคอรอคอย
เฝ้ารอซับน้ำตาดาวที่หลั่งย้อย
หากแม้ดาวลอย ใช่ลอยจากฟ้าลับไป