เดือนหงายที่ป่าซาง

คืนใดเดือนหงายคล้ายมนต์ต้องใจ
แลดูดวงไหนไร้ความรื่นรมย์
เหม่อมองสุดหมายสายใจสุดสอยน้อยใจจำข่ม
ไม่อาจเสกสมในสิ่งหวังปอง

ดวงดาวพราวแสนแม้นลอยร่วงมา
ยังปองใจคว้าเดือนมาคู่ครอง
หากบุญไม่สม ขอชมอยู่พื้นดินยืนแลจ้อง
ส่งใจร่ำร้องทำนองเพลงวอน

เดือนขออย่าเลือนลับเลื่อนลา
ฉายส่องพานิทรานอน
เพลงทิพย์บรรเลงดับแรงร้อน
ฝันอาวรณ์ใจผูกพัน

เมืองแมนในฝันนั้นคือป่าซาง
ยังคงอ้างว้างไร้นางแนบฝัน
อยู่เดียวเปลี่ยวเหงาขอเอาอกน้อยไว้คอยรักมั่น
จวบนางในฝันนั้นมาพะนอ

เมืองแมนในฝันนั้นคือป่าซาง
ยังคงอ้างว้างไร้นางแนบฝัน
อยู่เดียวเปลี่ยวเหงาขอเอาอกน้อยไว้คอยรักมั่น
จวบนางในฝันนั้นมาพะนอ