หอมกลิ่นแก้มนาง

หอมอันใดไม่ชื่นใจเท่าแก้มนาง
เมื่อได้ดอมหอมไม่จางหอมไม่สร่างแก้มนางเนื้อหอม
ชุ่มชื่นใจแม้นใครก็ต้องยินยอมว่ากลิ่นปรางค์ช่างหอม
หอมยิ่งกว่าสิ่งใดเอย

กลิ่นใดไหนกันร้อยพันไม่หอมยวนยี
หอมเท่าแก้มนารีไม่มีแล้วเพื่อนเอ๋ย
หอมนักหอมไม่รู้จักเบื่อเลยแม้นใครได้ดมแล้วต้องชมเชย
หอมเอ๋ยหอมยิ่งกว่าสิ่งใดใด

หอมอันใดจะชื่นใจอยู่นานวัน
ช่อผการ้อยพันหอมไม่นานก็พลันหายไป
กลิ่นแก้มนางไม่จางหอมกว่าสิ่งใด
ได้ดมแล้วชื่นใจสุขฤทัยไม่สร้างเซา

หากได้ดมดอมขอยอมเป็นทาสเทวี
ถึงจะสิ้นอินทรีย์ก็พลียอมแล้วเรา
น้องเอ๋ยขอให้พี่เชยเถิดนงเยาว์
ชาตินี้พี่ขอเป็นทาสของเจ้าจะเฝ้าดมดอมหอมแต่แก้มเธอ

หอมอันใดจะชื่นใจอยู่นานวัน
ช่อผการ้อยพันหอมไม่นานก็พลันหายไป
กลิ่นแก้มนางไม่จางหอมกว่าสิ่งใด
ได้ดมแล้วชื่นใจสุขฤทัยไม่สร้างเซา

หากได้ดมดอมขอยอมเป็นทาสเทวี
ถึงจะสิ้นอินทรีย์ก็พลียอมแล้วเรา
น้องเอ๋ยขอให้พี่เชยเถิดนงเยาว์
ชาตินี้พี่ขอเป็นทาสของเจ้าจะเฝ้าดมดอมหอมแต่แก้มเธอ