หนุ่มเรือนแพ

บ้านพี่เป็นเรือนแพสาวน้อยเขาไม่แล
สาวแก่เขาก็ไม่มอง
โตขึ้นริมฝั่งคลองเมื่อยามน้ำนอง
ลอยล่องเหมือนดังวิมาน
เพราะมันไม่โก้เหมือนตึกหลังโต
ที่สูงตระหง่าน
ไม่แลระริกโอฬารแต่เป็นบ้านเรือนแพ

เดือนสิบสองน้ำนองหลาก
สองฝั่งฟากน้ำปริ่มแปร้
อกพี่ร้าวหนาวดวงแด
เหมือนมีแผลในดวงใจ

คลองอิ่มน้ำชุ่มฉ่ำแท้
มองเรือแพดูขวักไขว่
หลับตามองครองหัวใจ
โอ้เหตุไฉนแห้งแล้งตรม

บางกอกน้อยตลาดน้ำ
เรือพายจ้ำแจวกันขรม
เสียงเรือหางครางระงม
ดังเสียงขรมเหมือนพี่คราง

ครวญหาน้องมองหานุช
ไม่สิ้นสุดจนฟ้าสาง
มองข้างไหนไม่พบนาง
อกอ้างว้างโอ้อาวรณ์

บ้านพี่เป็นเรือนแพสาวเอยเจ้าไม่แล
น้องแม่คงชอบบ้านดอน
โอ้แม่ขนตางอนพี่ฝากสุนทรลอยร่อนทิ้งมาตามคลื่น
พี่คงจะแย่ขายบ้านทิ้งแพออกพเนจร
ไม่เจอแม่ขนตางอนจะไม่ย้อนมาเรือนแพ