คนคือกัน

มีถนนรถยนต์จึงได้มี
เศรษฐีเขาจึงชอบขี่รถยนต์
เทวดาให้ผมเกิดมาเป็นคน
โอ๊ยยากจนแต่ถนนผมก็มี

แม่หน้ามนไม่น่าเป็นคนลืมตัว
เป็นเมียน้อยเจ้าสัว น้องทำตัวเป็นเศรษฐี
เจ้าลืมซุ้มกระทุมไม้ต่ำ
เด็ดใบบอนช้อนน้ำดื่มร่วมกับพี่
ไม่น่าจะปลื้มหลงลืมตัวตน
พอเริ่มรวยลืมจนนึกว่าตนมั่งมี

ลองย้อนหลังครั้งเมื่อเจ้าอยู่นา
แล้ววาดภาพหลับตานึกถึงเมื่อห้าหกปี
ใส่เสื้อดอกยังนุ่งผ้าถุง
แม่ขวัญใจเข้ากรุงเดี๋ยวนี้น้องนุ่งมิดี๋
มาเยี่ยมบ้านนอกบอกไม่รู้จักควาย
ถามแม่ว่าตัวอะไร แม่จ้าช่วยบอกหนูที

เจ้ารู้ไหมพี่ตามไปเมืองกรุง
เพราะน้องมาคุยฟุ้งว่าน้องกำลังมั่งมี
มีบ้านอยู่สวยหรูงามสง่า
บ้านทาสีฟ้าม่านผ้ากำมะหยี่
พี่ถามเขาดู พี่จึงได้รู้เรื่องราว
เขาว่าไม่ใช่บ้านเจ้า เป็นบ้านเช่าของผู้ดี

รวยหรือจนมันก็ไอ้คนคือกัน
อย่ารังเกียจเดียดฉันท์มาแบ่งชั้นจนมี
รวยล้นฟ้าหรือถือกะลาขอทาน
มันก็ไอตายเหมือนกันเมื่อครบวันถึงที่
จะหงส์หรือกาก็วาสนาของตน
อย่าลืมสัญชาติของคน ควรวางตนให้พอดี