กินรี

สุริยงขึ้นทรงรถลับเหลี่ยมบรรพตอยู่คงคอน
รัศมีสีเหลืองอ่อนโฉมนางกินนอนเจ้าเปรมปรีด์
กำลังโสภาน่าถนอม ละมุนละม่อมทั้งอินทรีย์

เพิ่งแรกรุ่น ดรุณีอายุสิบสี่สะอาดตา
เจ้าเคยมาเล่นเป็นนิจรัณในหิมวัณพนาวา
บ้างกรีดเล็บเก็บบุปผาสำราญวิญญาของเจ้ากินรี

บ้างขับระบำว่าร่ำร้อง อือ อือ
บ้างขับระบำว่าร่ำร้อง สนั่นก้องทั้งไพรสี
ทำกระบวนน่ายวนยี เสียงเจ้านี้เพราะจับใจ

สำเนียงน้องมาร้องร่ำว่าโอ โอ๋ว่ากรรมแต่ปางใด
ว่าอยู่ด้วยกันหลัดหลัด ควรหรือจะพลัดกันไป
โอ้ แม่พวงมาลัยชื่นอุรา

พี่หวังถนอมหอมระรื่นเจ้าไปเป็นอื่นเสียหรือจ๊ะหล่อนจ๋า
เสียแรงฉันหวังต้องนั่งโสกาพระชลนาออกฟูมฟอน
ร่างยุพินเจ้ากินรี เออ เอิง เอย

เอาปากตีเป็นเสียงฆ้องว่านอนเนิ่นนอน
ตรัดน็อดน็องน็อดน็องน็อดนอง
น็อดนอด น็อดน็อง ตรัดน็อดน็องน็อดน็องน็อดนอง

ช่างถูกทำนองจังหวะหวาน
บ้างเอาปากมาเอ๋ยทำเป็นปี๋
ว่าต้อยตะลิดดิดดี่ ตะลิดดิดดี่ ตะลิดดิดดี่
ดิดดี่ ดิดดี่ ตะลิดดิดดี่ ดิดดี่ดี

โอ แม่ศรีสไบบาง
อย่างไรเล่าน้องมาหมองหมาง บังเอิญระคางไปด้วยอันใด
ละโอ้แม่แพรศรีไพร เสียแรงฉันหวังเอ๋ย
ว่าตั้งใจละขอเชิญน้องไป อยู่นะกับพี่

มาเถิดนะ มะมะแม่อย่ากริ่ง เอิงเอยเฮิงเอย
แม่อย่ากริ่ง แม่จะนิ่งเอ๋ยอยู่นะกับพี่
แม่ขาวประหลาดเอย สะอาดดี เชิญมาไปกับพี่เถิดนะแก้วตา

ว่าดอกเอ่ยว่าดอกรัก หัวอกจะหักแล้วนะจ๊ะหล่อนจ๋า
เสียแรงฉันหวังเอ๋ยว่าตั้งใจมา
ถ้าไม่เมตตาฉันคงตรอมใจตาย เออเฮ้อเออเอิงเอย