โลกของคนรวย

โลกนี้ไม่ใช่โลกของเรา
ถ้าเป็นของเรา เราต้องรวยล้นเหลือ
ไม่ต้องอดทนกัดกินก้อนเกลือ
ไม่ต้องอาบเหงื่อต่างน้ำทำงาน

มีรถมีตึก จะนึกสิ่งไหนก็ต้องได้ทั้งนั้น
มีเงินติดตัววันละหมื่นละพัน
เที่ยวให้สะบั้นเพราะเรานั้นมีเงิน

แต่โลกนี้มีแต่คนเขารวย
ไอ้เรามันซวย ซวยเสียจนเหลือเกิน
จะไปทางใด ใครก็พากันเมิน
ไม่กล้าเดินผ่านเพราะเรานั้นมันจน

แต่เช้ายันค่ำ ต้องเดินหน้าดำ ตากแดดตากฝน
อุตส่าห์หาเงินมาเพื่อเลี้ยงชีพตน
พอเข้าตาจนก็ไม่พ้นโรงจำนำ

โลกนี้ไม่ใช่โลกของเรา
ถ้าเป็นของเรา เราต้องรวยล้นเหลือ
ไม่ต้องอดทนกัดกินก้อนเกลือ
ไม่ต้องอาบเหงื่อต่างน้ำทำงาน

มีรถมีตึก จะนึกสิ่งไหนก็ต้องได้ทั้งนั้น
มีเงินติดตัววันละหมื่นละพัน
เที่ยวให้สะบั้นเพราะเรานั้นมีเงิน

แต่โลกนี้มีแต่คนที่เขารวย
ไอ้เรามันซวย ซวยเสียอย่างเหลือเกิน
จะไปทางใด ใครก็พากันเมิน
ไม่กล้าเดินผ่านเพราะเรานั้นมันจน

แต่เช้ายันค่ำ ต้องเดินหน้าดำ ตากแดดตากฝน
อุตส่าห์หาเงินมาเพื่อเลี้ยงชีพตน
พอเข้าตาจนก็ไม่พ้นโรงจำนำ