สร้างวิมาน

เอ๊อเออเอ่อเออเอิงเอ๋ย
พี่สร้างสรรค์ฝันหวานวิมานรัก
ให้น้องพักผ่อนทุกข์เป็นสุขศรี
มาเถิดหนาแม่มาอย่ารอรี
มาช่วยพี่ก่อร่างสร้างวิมาน

พี่รักน้องปองนุชสุดสวาท
จึงหยิบกระดาษวาดกลอนอักษรสาสน์
เป็นเพลงยาวสมัยใหม่ให้นงคราญ
ด้วยอาการโรครักชักเรื่องราว

ไม่เห็นหน้านงลักษณ์พี่ชักแย่
เหมือนคนแก่ติดหมากอ้าปากหาว
น้ำหูน้ำตาไหลเล็ดเป็นเม็ดพราว
บางทีหาวจนต้องอ้าขากรรไกร

พี่ติดน้องเนื้อเย็นอยากเห็นหน้า
เหมือนนักพนันติดม้าติดไพ่
ไม่ได้แทงไม่ได้จั่วแทบขาดใจ
ยิ่งติดรักหนักหทัยสุดร้ายแรง

เหมือนติดเหล้าติดกัญชาติดยาฝิ่น
ติดเฮโรอีนพิษร้ายให้แสยง
ถึงเวลาหาไม่ได้แทบลงแดง
เพราะฤทธิ์แห่งเสน่ห์เจ้าเข้าครอบงำ

ทั้งวันคืนตื่นหลับขยับจ้อง
เพราะภาพน้องพิมพ์ใจให้วับหวำ
เหมือนลายมือพี่พิมพ์ไว้โรงจำนำ
พี่ยังจำอยากไล้ได้พนอ

ถ้าหากน้องเวทนาตอบว่ารัก
พี่นี้จักให้เถ้าแก่มาสู่ขอ
เรื่องสินสอดทองหมั้นเรียกให้พอ
ทั้งเรือนหอขันหมากจักยกมา

จะเอาขันเล็กใหญ่หาไม่ยาก
จะเอาหมากกี่ทะลายพี่จะหา
แต่งงานแล้วดื่มน้ำผึ้งพระจันทรา
พี่จะพาเจ้าไปไม่เลือนลืม

ไปเล่นสกีน้ำที่บึงบระเพ็ด
หรือให้เด็กไปอาบน้ำวัดสามปลื้ม
หรืออยากเที่ยวอวกาศไม่อาจลืม
พี่จะยืมจรวดจากอเมริกา

ขอเพียงน้องตอบว่ารักพี่สักนิด
พี่จะนั่งเนรมิตรเหมือนดังว่า
ให้น้องเป็นราชินี เอ๊ยราชินีพี่ราชา
ครองสมบัติธาราหลังคาแดงเอย