สุกก่อนห่าม

หลงรักคนผิดคิดจนตัวตาย
น้ำคำพี่ชายตักเตือนไม่จำ
กลับมองขาวเป็นดำ
หลงคำเพ้อเจ้อ เออ ออ

รักคนรูปหล่อ คำป้อยอปากหวาน
น้องคงจะรำคาญ แต่พี่รักสงสาร
กลัวความหวานจะกลายเป็นยา

เสียดายแสนโอ้แฟนสาว
ต้องกอดหมอน นอนหนาวร้าวอุรา
เก็บรอยผิว นิ้วใส่แหวนเพชร
ดูสำรวยสวยเสด็จ เจ็ดกะรัตเชียวหนา

หนุ่มแหวนทองเก่าหมองคล้ำ
เพราะของใหม่ เพชรงามย่อมล้ำค่า
สุดแสนยินดีที่สมมาตร
แต่ใจพี่สิจะขาดโถวาสนา

แหวนเพชรหรูดูกระจุ๋มกระจิ๋ม
แหวนทองพี่เป็นสนิมสิ้นราคา
ขอคืนเถิดนะ ใช่จะแหนหวง
เดี๋ยวจะกลายเป็นห่วง บ่วงบาดตา

สมใจแล้ว นกแก้วคนงาม
ขออย่าสุกก่อนห่ามเสียนะกานดา
ตอบหน่อยได้ไหม ว่าแหวนใครตอบนิด
อย่าโกหกปกปิดพี่ไม่อิจฉา

เขาคงรูปหล่อพ่อคงจะรวย
จึงมีแหวนสวยสวย มั่นขวัญตา
หรือว่าเป็นหงษ์ ผู้ทรงศักดิ์
เนื้อเป็นทองผ่องพักต์จากฟากฟ้า

จะแต่งเมื่อไรบอกให้ทราบบ้าง
จะได้ขอชมบุญน้องนางบ้างเถิดหนา
ของขวัญจากใจชายคนยาก
ไร้ทรัพย์สินสิ้นศักดิ์คือน้ำตา

งามเนตรงามหน้าบิดามารดร
พี่ขออวยพรในวาสนา
จะสุขหรือห่ามไม่ขอถามกานดา
รักแต่ไม่หลงเพราะมั่นคงศักดิ์ดา
พี่ภูมิใจตรงว่าเกิดมาไม่เคยหลายใจ